Utanç müzesine utandıran katkı

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ben konutumda hiç kedi köpekle yaşamadım. Lakin oğlum daha küçücük yaştan sokaktaki tüm kedileri, köpekleri, kargaları kardeş edindi. Kucakladı, besledi. 20’li yaşlarında da hayatına kedi kızı PATİSU katıldı.
Meclis’teki fotoğrafa bakarken onu ve tüm hayvan evlatlarımızı düşündüm. AKP milletvekilleri -ortakları MHP’liler ve önderleri Bahçeli oylamaya katılmamıştı- gururla el kaldırıp “olur” verdiler. Sonra da, köpeklerin mevt yasasını sırıtarak verdikleri pozla ölümsüzleştirdiler.
Tıpkı istismar tezlerine karşı ENSAR Vakfı’na kalkan olmaları.. Ve sonrasında kahkahalarla poz vermeleri gibi!

*. *. *
AKP’li vekillerin maddeyi savunmalarını anlayabilirsiniz. Mesela yani!! Münasebetlerini haklı da bulabilirsiniz. Tekrar mesela!! Fakat rica ediyorum, sırıtarak kutlamak neyin nesi? Ahaliye karınca masalları anlatıp köpeklerin vefat kararını alkışlamak için nasıl bir AHLAK sahibi olmalı?
Aslında insanın insanı öldürdüğü, çocukları katlettiği bir dünyada bu soruların ne manası var, diyeceksiniz!
Var! Hem de çok var!
Anlatmaya da zati oradan, beşerden başlamak gerekiyor.

*. *. *
Medeniyete, kültür / ideoloji / ahlak konusunda en büyük katkıyı sağlayan antik Yunan mesela.. Bayanlar kamusal alanın dışındaydı. Hiçbir yasal hakları yoktu. Neredeyse insan sayılmıyorlardı yani.
İslam’ın bayanı koruyup kolladığı söylenen Arap kültüründe de durum farklı değildi.
Kaldı ki fetihler ve keşifler çağıyla birlikte köleler de “hayvandan azıcık üstün” bir kategoride yerlerini almıştı.
Ne var ki, hiçbir şey “İNSANAT BAHÇELERİ” kadar utanç verici değildi.
1800’lü yılların son demlerinde Fransa’da, Belçika’da Afrika’dan getirilen kölelerin sergilendiği bahçelerden kelam ediyorum. Birbirlerine zincirlerle bağlanmış, hiç kuşkusuz dehşet içindeki kölelerden..
Bugün Olimpiyatlara konut sahipliği yapan Paris’te 1889 yılında açılan memleketler arası fuarda 400 siyah erkek sergilenmişti mesela. 1909 yılı da Alman İmparatorunun Hamburg’daki “insanat bahçesi”ne ziyaretiyle kayda geçmişti.

*. *. *
Amerika kıtasındaki yerli nüfusun.. Sonrasında Afrika’dan getirilen siyahların başına neler geldiğini anlatmaya gerek yok herhalde. Eksik / yarım / alt beşerler olarak yüzyıllar geçirdiler.
Ama bu ortada bir yandan “hümanizm” yani “insancılık” yükselişteydi. Oysaki beşerler eşit değil miymiş! Birebir haklara sahip olması gerekmez miymiş! Renkleri karıştırmasak.. Hudutları aşmasak daha düzgün natürel. Bir de “eşitler ortasında birinciler” olduğunu unutmasak!!
Medeniyet koşusunda neler neler oldu, düşünsenize.. nerelerden buralara gelindi.

(Bir fıkranın tam yeri: ABD’de ırkçılığın en azından yasal olarak ortadan kalktığı yıllar. Yaşlı bir adam -fıkra bilge rolü için onları seçer ya!- bir otobüse biner ki ne görsün! Yolcular birbirine girmiş, hengameye tutuşmuş. Beyazlar, siyahların eskisi üzere artta oturması gerektiğini savunuyormuş. Siyahlar da doğal olarak aksisini. Bilge adam “durun” demiş “ne bu siyah beyaz kavgası! Farz edin ki derinizin rengi yeşil.. Ne yapacaktınız o vakit?” Otobüstekiler bir durup düşünmüş, “adam haklı” demiş. Ortalık yatışınca bilgemiz yolculara son kere seslenmiş: “İşte bu türlü. Artık koyu yeşiller geriye, açık yeşiller öne…”)

*. *. *
Hala her ırk, her din, her cins, her renk için “öteki” var elbette. Lakin en azından yasalar karşısında eşit gibiler!
Ya hayvanlar?
Dünyayı paylaştığımız dostlarımız?
21. Yüzyıl için “hümanizmin sonu” diyebiliriz. Çünkü hayvanların bu dünyanın gerçek sahiplerinden olduğunu biliyoruz artık.
Gerçek kürk giymek mesela, hakareti hak eden bir alçaklık olarak görülüyor.
Boynuzları ya da dişleri için avlanan hayvanların cesetlerini süs diye taşımak da..
Mutlaka birkaç kare de olsa görmüşsünüzdür: Yerde katledilmiş bir fil ya da gergedan.. Ve başında eli silahlı bir “insan”..
O kareler günümüzde utanç müzelerinde.
1906 yılında NewYork’ta bir insanat bahçesinde aile üyeleriyle birlikte elleri bağlı sergilenen 3-4 yaşındaki Filipinli kızın fotoğrafı gibi!

*. *. *
Siz iktidarın şımarık insanları. Sizin Meclis’te verdiğiniz pozlar da orada yerini alacak.
O berbat sırıtışlarınız unutulmayacak.
Dilerim öldürttüğünüz her köpek kabusunuz olur!!!