Mustafa Kemal Atatürk ve Sıhhati

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Mustafa Kemal Atatürk 57 yıllık ömrü boyunca, hayatını milletinin özgürlük ve uygarlık çabasına adayan büyük bir devrimci olarak yalnızca iç ve dış düşmanlarla değil, sıhhat sıkıntılarıyla da daima savaşmıştır.

Çocukluk periyodundaki birinci travmasını, o yıllarda salgın olan difteriden, kendisi atlatmasına karşın 3 kardeşini kaybederek yaşamış, 7 yaşındayken yetim kalmıştır. Harp Okulu’nu bitirdiği sene, en küçük kardeşi Naciye de verem hastalığına yakalanarak hayatını kaybetmiştir. Öteki bir deyişle, Mustafa Kemal 21 yaşına geldiğinde, annesi ve kız kardeşi Makbule’den öbür ailesinde yaşayan kimse kalmamıştır.

Mustafa Kemal, Manastır’da askeri liseye şimdi yeni başladığı sıralarda, o periyotlarda ölümcül olan sıtmaya yakalanmış, atlatmasına karşın bu hastalık onun bağışıklık sistemini zayıflatmış ve onu hayatının sonuna kadar etkilemiştir.

Tarihler 1911’i gösterdiğinde, Binbaşı Mustafa Kemal Osmanlı Devleti’nin Kuzey Afrika’daki son toprağı Trablusgarp’a gönderilmiş, 1912 yılındaki bir taarruz esnasında gözünden yaralanmış, bir ay hastanede tedavi görmesine karşın bu yaralanma gözünde kalıcı bir hasar bırakmıştır. Atatürk’ün sol gözünün şehla olması bu yaralanmadan kaynaklanmaktadır.

Çanakkale savaşları esnasında, Yarbay Mustafa Kemal tekrar sıtmaya yakalanmış ve yeniden atlatmıştır. 10 Ağustos 1915’te Conkbayırı’ndaki çarpışmalarda bir bombadan saçılan şarapnel kesimi kalbinin üzerinde duran saatine isabet etmiş, bu sayede vefattan dönmüştür.

Atatürk birebir vakitte böbreklerinden de rahatsızdı. 1917 yılında bu sebepten ötürü Avusturya’da hastane ve kaplıca tedavileri görmüş, ilerleyen yıllarda da bu rahatsızlığının nüksettiği devirler yaşamıştır.

1921 yılındaki Sakarya Meydan Muharebesi esnasında, Ankara Polatlı’da cepheyi denetlerken atının ürkmesi sonucu düşerek üç kaburga kemiğini kırmış, 5 gün sonrasında tam güzelleşmeden tekrar cepheye geriye dönmüştür.

1923’te Cumhuriyetin ilanından iki hafta sonra, çok yorgunluktan kalp krizi geçirmiş, Tabip Refik Saydam’ın son anda müdahalesi sayesinde vefattan dönmüştür. Lakin 2. kalp krizi, iki gün sonra, onu Çankaya Köşkü’nün bahçesinde köpeği Foks ile oynarken yakalamıştır.

Takip eden 10 sene içerisinde Atatürk’te fazla bir rahatsızlık görülmemiştir. 1936 yılının Kasım ayında ateşlenmiş ve zatürre teşhisi konmuştur. 1938 yılına kadar hekim nezareti altında kalmış, fakat sıhhati ile ilgili yasaklara uymadan ve hayat biçiminde fazla bir değişiklik yapmadan hayatına devam etmiştir.

1938’in Ocak ayında bedeninde kaşıntılar başlamış, bunun üzerine Yalova’ya kaplıca tedavisi için gitmiştir. Paris’te Tıp eğitimi alan, o devirde Yalova Kaplıcaları’nı çağdaş bir kür merkezi haline getirmesi için Müdür olarak atanmış Hekim Nihat Reşat Belger’e muayene olmuş ve siroz hastalığının birinci teşhisi burada konmuştur. Fakat kendisine önerilen en az üç hafta tedavi programına uymayarak, evvel Bursa’ya, sonra da İstanbul’a geçmiş, bu seyahati sırasında tekrar zatürreye yakalanmıştır.

27 Şubat 1938’de Balkan Antantı gururuna verilen ziyafete burun kanaması nedeniyle geç gelmesi ve halsizliği üzerine, periyodun Başbakanı Celal Bayar tarafından yabancı uzman hekimlerin getirilmesi kendisine teklif edilmiş, Hatay sıkıntısı yüzünden sıhhat durumunun duyulmasından kaygı eden Atatürk tarafından bu talep kabul edilmemiştir. Daha sonra Celal Bayar’ın bu husustaki ısrarlarını dikkate alarak onay vermiş ve Paris Üniversitesi’nden Profesör Fiessenger Türkiye’ye getirilmiştir.

Ayrıca, periyodun mesleklerinde en tanınmış Türk hocalarından, Akıl Muhtar Özden, Neşet Ömer İrdelp, Mim Kemal Öke, Süreyya Hidayet Serter, Mustafa Hayrullah Diker, Abravaya Marmaralı ve Nihat Reşat Belger ile, Almanya’dan Prof. Von Bergmann ve Avusturya’dan Prof. Eppinger tedavi sürecinde birlikte çalışmışlardır.

Atatürk, ulusun çıkarlarını, kendi sıhhatinin daima önünde tutan bir önderdi. Günden güne kötüleşmesine karşın, Fransa ile Hatay görüşmelerinin çıkmaza girmesi üzerine, 19-24 Mayıs 1938 tarihleri ortasında hasta yatağından kalkarak, Mersin ve Adana’yı kapsayan bir yurt seyahatine çıkmış, askeri birlikleri teftiş ederek Hatay konusundaki kararlılığını, başta Fransa olmak üzere tüm dünyaya göstermiş ve Hatay’ın bağımsızlığını kazanmasında büyük bir rol oynamıştır.

Ölümcül bir hastalığın pençesine düştüğünde tanışmış olmalarına karşın, Prof. Fiessinger’in Atatürk hakkındaki görüşleri, beni her vakit çok etkilemiştir.
“Zamanımızın birçok büyük adamlarıyla temas etmek fırsatını bulmuştum. Atatürk’ü bunların hiçbiriyle kıyas etmek elimden gelmiyor. Bu kadar dinamizmin, bu kadar zekâ ve cevvaliyetin bir ortada toplanması pek seyrek tesadüflerle kabildir.”

Atatürk 10 Temmuz 1938 gecesi ateşi çok yükselmiş ve zatürre başlangıcı teşhisi konulmuştur. Zatürre tedavisi ile uğraşılırken, maalesef siroz hastalığı yeterlice ilerlemiş, artık onu yatağa mahkûm etmiştir. Bundan sonra, hayata gözlerini yumana kadar hayatını yatakta geçirmek zorunda kalmıştır.

Fiessinger, Nihat Belger ve Neşet Ömer İrdelp’in 8 Eylül 1938 tarihli raporunda, Atatürk’ün hastalığı olan sirozun alkole bağlı olarak değil, safra yollarının kronik tıkanıklığından kaynaklandığı belirtilmiştir.

Atatürk son 10 gününü uyur bir vaziyette geçirmiş, 7 Kasım gece yarısı gözlerini açmasına karşın, 8 Kasım akşamı yine komaya girmiştir.

Ve 10 Kasım 1938; ülkemizin bir anda göz yaşlarına boğulduğu, neredeyse bütün dünya başkanları ve basınının, övgü ve hürmet dolu başsağlığı bildirilerini duyurduğu, bugüne kadar ülkece yaşadığımız en acı günümüz…

Bugünlere geldiğimizde idrak ettiğimiz tek şey, hiçbir şeyin onun vaktindeki üzere olamadığıdır.
Eğer ben bayan bir tabip olabilmişsem ve bu satırları yazabiliyorsam, Gazi Mustafa Kemal Atatürk sayesindedir.
Yolumuz daima onun yolu olarak kalacaktır ve o ışıklarda uyurken, biz daima onun ışığıyla aydınlanmaya devam edeceğiz.